Anayurdu İtalya,
özellikle Sicilya'dır. Davranış olarak petek üzerindeki sakinliği ile tanınan bu
ırk, hızlı ve yıl boyunca üreme özelliği ile Akdeniz ekolojisinde büyük
koloniler oluşturur. Yetersiz flora koşullarında ve uzun kış yaşayan yörelerde
açlık tehlikesiyle karşı karşıya kalırlar. Yağmacılık eğilimi yüksek, oğul
verme eğilimi düşük bir ırktır.
Bu ırkın yayılma
alanı esmer arılar kadar değildir. İtalya ve Akdeniz çevresinde toplanmıştır.
1853 yılında Dzierzon tarafından Venedik’ten Almanya’ya götürülmüştür.
Amerika’ya 1859 yılında İtalya’dan götürülmüştür. Sarı arılar içinde en çok
tanınan ve ticari değeri olan İtalyan arısıdır ve modern arıcılığa katkısı da
çok büyük olmuştur. Amerika’da İtalya’da verimli çalışmalar yapılmakta ve bu
ırka ait ana arılar Dünya’nın her yanına gönderilmektedir.
Görünüş olarak
sarı kitin, sarı kıl rengi ve ince uzun abdomeni ile tanınırlar. İtalyan arı
ırkının karın halkalarında bulunan şerit sayısına göre 3 şeritli ve 5 şeritli
(altın arı) olmak üzere 2 tipi vardır. Esmer arıya nazaran küçük, karnı ince,
dili nispeten uzundur (6.3-6.6 mm). Kübital indeks 2.2-2.5 olarak tespit
edilmiştir. Karın altında ve 2-4. halkalardaki kitin rengi daha parlaktır. Ön
halkaların üzerinde sarı bantlar vardır. Geniş açık renkli bantlı veya
kahverengi daha ince çizgili ailelere de rastlanır. Açık renkliler genellikle
sarı pulludurlar. Sadece karın ucunda siyah bir nokta bulunan Ligustica’nın çok
açık renkli tipleri Altın arı veya Aurea olarak bilinir. Sarımsı renk özellikle
erkek arılarda belirgindir.
Sakin
yaratılışlıdır, az hareket ederler, kovan muayene edilirken çerçeveler üzerinde
koşmazlar, çoğalma kabiliyetleri fazladır. Kuvvetli ailelerde çoğalma ilkbahar
başlarında başlar sonbahara kadar devam eder. Yavru büyütme özellikleri iyi,
oğul verme eğilimleri zayıftır. Ana arıyı diğer ırklardan daha kolay kabul
ederler. Oburdurlar ve kış mevsimi süresinde fazla bal tüketirler. Kış
mevsimini uzun sürmesi halinde yavru büyütme sırasında işçi arı kayıpları
artar, ailelerin gelişmesi yavaş ve güç olur. Nektarın az olduğu bölgelerde
tüketimin fazla olması nedeniyle açlıkla karşı karşıya kalabilirler. Ligustica
ırkı, Akdeniz bölgesinin kısa, yumuşak ve nemli kışlarına, nektar veriminin çok
olduğu kuru yazlarına uyum sağlamış tipik bir arı ırkıdır. Kışların uzadığı ve
ilkbaharın geciktiği bölgelerde başarılı olamazlar. Uzun dilleri ile yonca gibi
bitkilerden yararlanabilirler. Üstün petek yapma gücü sayesinde en iyi petek
balı üreten arı ırkı olarak bilinir. Kafkas ırkı kadar kış için bal depo
etmezler. Ailelerin kuvvetli, dayanıklı ve kurnaz olması yağmacılık
alışkanlığına neden olmakta fakat performanslarını da arttırmaktadır. Bu ırkın
yağmacılık alışkanlığı istenmeyen bir özellik olarak dikkati çekmektedir.
Genellikle yanlış kovana doğru uçarlar. Kovanı iyi temizler, mum güvesi ve
Avrupa yavru çürüklüğü hastalıklarına karşı esmer arılardan daha
dayanıklıdırlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder