Teknik arıcılıkta
kolonilerin doğal oğul vermesi istenmeyen bir olaydır. Nektar akışının
başladığı dönemde gerçekleşen oğul, anaç koloninin gücünü azaltmakta böylece üretilecek bal verimini düşürmektedir. Ayrıca oğul çıkışının devam etmesi durumunda
kolonide kuluçka görevi gören genç işçi arıların oğulla birlikte çıkmasıyla
anaç kolonide kuluçka faaliyeti aksamakta ve bunun sonucunda kireç hastalığı
görülebilmektedir. Arıcılıkta bu tür olumsuzlukların yaşanmaması için doğal
oğula karşı tedbirler alınmalı, koloni sayısı artırılmak isteniyorsa suni oğul
(bölme) yapılmalıdır.
Yeterli güce
erişmiş koloniler, eşit şekilde bölünerek yeni bir koloni elde edilir. Bunun
için boş kovan anaç kovanın yanına getirilir. Arılı-ballı ve yavrulu petekler
her iki kovana eşit sayıda bölünür. Burada dikkat edilecek husus tarlacı
arıların da her iki kovana eşit şekilde girmelerini sağlamaktır. Bunun için
anaç kovan yarım metre sağa ya da sola kaydırılarak, eski uçuş hattı ortada
kalacak şekilde yeni kovanın (bölmenin) yerleştirilmesi yapılır. Bu işlem
sonrasında tarlacı arılar yine de anaç kovanı tercih edebilirler, bu durumda
anaç kovan bir miktar daha dışa kaydırılarak uçuş hattının çoğunluğu bölmeden
yana verilebilir.
Bir başka yapay
oğul üretim yöntemi ise özellikle koloni sayısının çoğaltılması amacıyla bir
kovandan 3-4 çerçeveli 2-3 bölme yapılmasıdır. Bu durumda bir adet
arılı-yavrulu, bir adet de arılı-ballı çerçeve yeni kovana yerleştirilir. Uçuş
delikleri kapalı durumda olan bu kovanlar, tarlacı arıların eski kovan yerine
dönmelerini önlemek için en az 5 km uzağa taşınır. Diğer bir yapay oğul elde
etme yöntemi ise, her kovandan gücü ölçüsünde 1-2 çerçeve alınarak devşirme
şeklinde yeni koloniler oluşturmaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder